Week vol verassingen!

(Neem wat te drinken want dit is een lange lap tekst haha. Sorry voor mijn language mistakes..zoveel talen op een dag..kan niet meer normaal nadenken in 1 taal.)

Het is toch echt tijd om weer bij te schrijven want ik maak echt te veel mee in een korte tijd. Ik kan het bijna niet bij houden en iedereen vraagt hoe ik het hier heb dus beter maar even alles uitschrijven. Ik zal proberen om een week te vertellen in een a4tje! Bijna onmogelijk haha. Ik heb een geweldige week achter de rug. Alles begon met een spontane vraag naar een meisje toe op maandag. Ik moest wachten op de agent die met mij naar het imigratie kantoor zou gaan voor mijn visum gebeuren. De Universiteit heeft zoveel gebouwen en ik wist dus even niet meer waar ik moest zijn. Ik moest om 9 uur voor t international office gebouw zijn en besloot met mijn Nederlandse mentaliteit lekker op tijd te gaan dus stapte rond half 9 uit de angkot (witte ghetto busjes/ dolmus). Ik was nog geen minuut aan het lopen richting de school en werd gebeld door Johana, mijn contactpersoon van de IO. Ze vertelde dat de agent dingen te doen had en de afspraak was verplaatst naar 12 uur. Door het gekke verkeer hoorde ik de helft niet maar goed 12 uur dus. Ik baalde enorm.. ik had al super slecht geslapen vanwege de jetlag en toen ook nog dat.. Ik had terug kunnen gaan maar besloot om naar starbucks te gaan omdat ik toevallig mijn laptop bij me had en daar de wifi goed is. Ik heb in de tijd dat ik moest wachten een beetje de Indonesische taal bestudeerd via een aantal websites. Was best leuk om te leren eigenlijk en aangezien weinig locals engels spreken is het wel handig om een beetje de basis te kunnen spreken. Het was 12 uur en ik liep naar buiten. Ik wist niet zeker of ik op de goede plek stond en besloot om het voor de ckrheid te vragen. In de verte zat een meisje op een bankje wat te eten en te drinken. Terwijl ze een hap nam van iets ik weet niet meer wat, stapte ik op haar af en vroeg of ze wist waar het international office gebouw was. Zij wist het ook niet en liep met mij mee naar de receptie. Ze zei een aantal dingen en bleek dat ik op de goede plek stond. We raakte in gesprek en hadden eigenlijk meteen een klik. Gelijk nummers uitgewisseld. Daar was de agent dan 12:30... super normaal als iedereen wat later is.... gelukkig heb ik Turkse bloed en snap ik dat te laat komen kan gebeuren...onderweg naar het immigratie kantoor kwam ik de real indonesia te zien. Ik zag allemaal eetkraampjes en soort van krottenwijken.. Ik was super enthousiast ineens.. de 20 minuten in de taksi was avontuurlijk! Ik wou dat ik kon praten met de agent en vragen kon stellen maar helaas hij sprak geen 1 woord engels. Hij dacht dat ik Bahasa sprak maar gelukkig had ik net daarvoor een aantal zinnen geleerd. Ik begrijp geen bahasa. Kun je engels spreken? Haha.
Goed alles geregeld en wel weer aangekomen op school. Ik moest wat keukengerei hebben en had afgesproken met Lidya, de buddy die me alles heeft laten zien in het begin. Ik zei breng me naar een local market waar je moeder ook boodschappen zou doen haha. De eerste keer gingen we naar de shoppingmall, de mensen hier denken dat we rijke europeanen zijn en brengen ons gewoon steeds naar de mall. Ze wist een plek waar ik wat spulletjes kon kopen. Iets van 20 minuten met een busje. Aangekomen in Kelapa Dua. Ik had toch echt even de shok van mn leven. Het was een indoor markt met groente fruit vlees kleding alles. Het was zooooo smerig, niet te beschrijven. Kippen worden voor je neus geslacht en markt mannen slapen op tafels uit vermoeidheid. Overal insecten en vliegjes. Ik dacht echt waar ben ik beland? Het stonk er echt vies maar heb toch heel wat leuke spulletjes gescoord. Het was super local en cultureel. Ik was even weg uit de neppe luxe lippo village waar ik woon en de school gevestigd is. Terug in de starbucks kwam ik dat meisje weer tegen. Ester is haar naam. Ze stelde mij voor aan haar vrienden en vroeg of ik de volgende dag met hun wilde joggen en zwemmen in het olympisch zwembad van de school. Ik zei meteen ja! Weer een planning voor de volgende dag. Ik werd thuis gebracht met Lidyas scooter en ging de rest van de dag uitrusten.

De volgende dag (dinsdag) was ik behoorlijk ziek. Door de vervuilde lucht en een zwak immunsysteem was ik een week lang ziek. Ik bleef maar hoesten. Ik besloot om niet mee te joggen, maar zwemmen heb ik toch gedaan. Kon ik eindelijk mijn waterdichte action cam uitproberen. Het weer was heerlijk en het zwembad super rustig en groot. Ik was met Mourene, Zriwati en Ester. Na het zwemmen zijn we gaan lunchen in de mall en daarna ben ik naar huis gegaan en heb ik de rest van de dag rustig aan gedaan. Ik was uitgenodigd voor kerstdinner de volgende dag. Ik vond het super leuk dat ik weer een dag gepland had en bood aan om iets turks te koken. Ik had gelukkig de dag ervoor allemaal groente gehaald op het (smerige) marktje. Ik heb iets met paarse aubergine gemaakt en mislukte rijst. Gelukkig heeft niemand wat gemerkt en de rijst was binnen no time op haha. Ze vonden het zo lekker en smeeuig. In mijn ogen was het zo erg mislukt dat ik het zelfs weg wilde gooien. Was achteraf blij dat ik dat niet had gedaan. Kerstdiner was in het huis van Janel, een amerikaanse meisje die lerares is voor ongeveer 6 jaar op de basisschool SPH. Het was enorm druk er waren meer dan 30 mensen. Heb zoveeeel leuke mensen ontmoet en leren kennen. Blijkt dat ze allemaal onderdeel uitmaken van een church community. Super leuk! Er waren Amerikanen, Koreanen, expats, canadezen en ik de turkse nederlander oh en natuurljk de chinezen en indos niet te vergeten. Heb iets van 100 x moeten vertellen wie ik ben en waarom ik voor indonesie heb gekozen. Ik was zo moe achter af...tijdje niet zoveel mensen bij elkaar gezien. Ik was blij toen ik thuis was. Finally some rest menn..

Anyway..Ik besloot de groep te joinen voor een roadtrip van 3 dagen naar Ujung Kulon. We gingen met een groepje van 22 mensen. Ik kende de helft al via het kerstdinner. De planning was niet helemaal duidelijk maar de eindbestemming wel. Ik d8 het zal wel... gaan met die banaan.. ben klaar voor avontuur! Ik had de beste tweede kerstdag van me leven. Nee hoor grapje. We vertrokken om 11 uur savonds met een super krap busje richting Semur een vissersdorpje waar we vervolgens de boot pakte. Dat wist ik trouwens ook niet. De bus rit duurde 5 uur waarvan de laatste 2 uur het ergste.We reden in het donker in de middle of nowhere. De busrit leek wel een rollercoaster.. op en neer... elke bobbel werd ik weer wakker geschud.. Sochtends om 4 uur kwamen we aan in het dorp en liepen naar het huis van de kapitein. De bedoeling was dat we daar ons zwemkleding moesten aantrekken en ontbijt kregen. We waren erg moe en kregen in een kartone papier pakketje rijst gebakke ei nog wat mie voorgeschoten. Te zwaaar zo vroeg in de ochtend. Heb het toch maar gegeten want wist niet wat me voor de rest te wachten stond. Ongeveer een uur later zijn we gaan lopen door het dorpje naar de boot. Ik dacht dat ik Kelapa Dua erg vond maar wat ik nu zag was nog het ergste van allemaal. Dit vissersdorpje was zooooo vies niet normaal. Het strand was vol met afval het water had een afschuwelijke kleur, riolering liep tussen de huizen door en het stonk overal naar dode vis. Ik kon niet me niet voorstellen dat de mens daar leefde. Het was toch echt de realiteit. Ik had zoveel medelijden met de mensen die ik zag. Wij kwamen daar aan als een stelletje verwende toeristen en maakte allemaal fotos van de mensen en het dorpje. Zelfs de honden die daar liepen waren vies. Ze hadden allemaal rare plekken op hun huid. Om een lang verhaal kort te maken.. shok over shok. We gingen met een transit bootje naar de echte boot verder op. De boottrip duurde 3,5 uur. Geen idee dat het zolang zou duren. Tijdens de rit naar Ujung Kulon, wat een national park is in west java, zijn we gaan snorkelen in de buurt van een ini mini eilandje. Het was super leuk maar we sommige van ons waren gewond geraakt door het koraal. Waaronder ik. Ik had een enorme snee onder me grote teen. Nog steeds aan het recoveren. Na een uurtje gezwommen te hebben gingen we verder. We waren zo moeee en zijn in slaap gevallen op het dek onder de zon.. Aangekomen op het eindbestemming was alles weer goed. We waren wagenziek, zee ziek, verbrand, verwond maar dit prachtige eiland maakte alles goed. We hebben heerlijk gezwommen en zijn savonds na het eten een kleine trekking gaan doen aan de overkant van het eiland. Het regende heel hard dus na een half uur zijn we weer terug gegaan.Op ons eiland had je aapjes, zwarte varkens en rendieren. Best leuk eigenijk, leek alsof ik op een kinderboerderije sliep met loslopende wild. We sliepen die avond in kamers met matrassen op de grond. Allemaal salamanders en beesten op het plafond. Ik besloot me daar niet druk om te maken en gewoon te gaan slapen. Ik sliep om 18:30 tot 23.30. Ik dacht dat het ochtend was omdat ik licht zag schijnen. Bleek gewoon het licht van het huisje te zijn. Balen!!!! Ik d8 jeeej ochtendd zwemmenn! Terwijl ik weer in slaap probeer te vallen hoorde ik een groepje zingen en gitaar spelen. Als ze nou goed konden zingen oke, maar nee hoor het was zo vals als ik weet niet wat. Alsof dat niet genoeg was werd er ook vuurwerk afgestoken om 12 uur. Ik werd gek, ik voelde me even heel oud en besloot een rondje te lopen met Deborah die ook wakker lag. We liepen langs t groepje en kregen de vraag of we mee wilde doen. NO THANKS! WE WANNA SLEEP! Zo de boodschap was duidelijk.

De volgende dag heeft het non stop geregend... super jammer want we hadden graag nog willen zwemmen. We zouden eigenlijk trekking doen en snorkelen maar het weer liet het niet toe. We besloten om rustig terug te gaan.. aangezien het nog een hele end was. Op de boot zijn we helemaal nat geregend. Het was best eng want er waren super grote golven. Het was winderig en begon koud te wordenn omdat we allemaal zeiknat waren. Weer werden we zee ziek. We moesten zwemvesten aan uit voorzorg. Doordat ik zeezziek was besloot ik om plat op het dek te liggen. Het maakte echt niet uit of het vies of schoon was. Op dat moment denk je alleen.. niet kotsen niet kotsen. Eindelijk weer aangekomen in het vissersdorpje waar we nog een dinner kregen. Ik heb indomie gekocht. Ik heb een beetje smetvrees en had de hele trip niks gegeten van wat er gemaakt werd. Vooral omdat ik dat dorpje had gezien. In mijn ogen was alles van dode vis gemaakt. Nadat we hadden omgekleed en wat hadden gegeten hebben we iedereen gedag gezegd en zijn we in de bus gestapt. Dit keer had ik een slaappil genomen en sliep voor 3 uur lang. Veilig aangekomen in Lippo village. Ik was bekaf en super hongerig. Sacha heeft me naar huis gebracht maar zijn eerst langs de mcdrive gegaan. YES EINDELIJK normaal eten haha. Thuis aangekomen stond ik weer voor een verassing. Het huis was vol met rare insecten. Het leek alsof er zonnepitte op de grond lagen. Zelfs mijn kamer zat vol met zwarte beestjes en witte dingen. Heb meteen de huisbaas geappt en gevraagd wat er aan de hand was. Ze zei dat ik me geen zorgen hoefte maken en dat het wittemieren zijn. Ze komen als het heeft geregend en houden van licht. Ik moest maar mn lichten uit doen.. Na mn afhaal te heben gegeten... ging ik zonder te douchen met licht uit meteen slapen. Ik was dood moe en sliep aan een stuk door tot de volgnde dag.

Vandaag zondag.. ik stond eindelijk voor de spiegel en zag me zelf na zoveel dagen. Helemaal verband.. arme ik. Ik heb de hele dag geslapen en lui gedaan. Mijn buurjongens Brian en Arvin.. die mee waren naar Ujung Kulon vroegen of ik mee wilde naar een surprise verjaadag van de Pastoor Andrew in zijn huis. Ik was super blij dat ik ook deze dag weer samen met deze leuke warme mensen kon doorbengen. Tons of food en super gezellige sfeer!! Weer heel wat nieuwe mensen leren kennen en nog een extra 100 x mezelf geintroduceerd en verteld waarom ik voor indonesie heb gekozen en wat ik kom doen.
De 31ste komt Ayse en gaan we oud en nieuw vieren. Waar weten we nog niet.. ze vertrekt 6 januari en heb dus ondanks dat ik niet met haar kon reizen , hier nog een aantal dagen met haar. Binnenkort begint school en zullen mijn verhalen toch iets minder interessant worden denk ik haha. Nou ja ik ben van plan om mijn rooster zo in te plannen dat ik maar 2 dagen hoef te gaan en de rest van de week kan rondrreizen. Dit land is zoo groot en zo prachtig..nog heeeel veel te zien dus.
Sorry voor dit enorme lange lap tekst haha ben nou eenmaal talkitive en moet persee alles delen. De fotos plaats ik iets later dus hou de blog in de gaten :d

Reageren mag altijd! Groetjes uit het warmeee pindalandddd xxx